Μήπως τελικά η προσμονή των εορτών μας κάνει χαρούμενους και όχι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά;
Αυτό είναι ένα εύλογο ερώτημα κυρίως όταν διαβάσουμε τις έρευνες των ειδικών που μας ενημερώνουν ότι τις μέρες των Χριστουγέννων παρουσιάζονται τα περισσότερα κρούσματα κατάθλιψης ή θλίψης και οι περισσότερες απόπειρες αυτοκτονιών σε ανθρώπους μάλιστα χωρίς προηγούμενο ιστορικό κατάθλιψης η άλλης ψυχικής νόσου.
Όταν ήμασταν παιδιά τα Χριστούγεννα ήταν συνυφασμένα με δώρα, στολισμένες βιτρίνες, δέντρα και φωτάκια παντού, οικογενειακά τραπέζια, κόσμος στο σπίτι, κάλαντα ,διακοπές, γιορτινή ατμόσφαιρα ,αγάπη, χαμόγελα και πολλά όνειρα με πρωταγωνιστές τον Άγιο Βασίλη, το έλκηθρο με τους ταράνδους ,τους καλικάντζαρους και ίσως και πολλές νεράιδες και πρίγκιπες. Αυτή είναι και η κλασική εικόνα των Χριστουγέννων που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια ,συνεχίζεται ίσως μέχρι και την εφηβεία η και λίγο αργότερα κατά τα φοιτητικά μας χρόνια. Τί γίνεται όμως από εκεί και έπειτα; Συνεχίζουν εκείνες οι μέρες να μας γεμίζουν με χαρά ή κάθε φορά οι προσδοκίες μας δείχνουν να γκρεμίζονται αφήνοντας στη καρδιά μας μία μικρή και κάποιες φορές και μεγαλύτερη θλίψη;
Δυστυχώς πλέον υπάρχουν αρκετοί λόγοι που μπορούν να μαυρίσουν τις μέρες των εορτών. Πολλοί λόγοι που μπορούν να μετατρέψουν τη χαρά μας σε θλίψη και να μας οδηγήσουν ακόμη και στην κατάθλιψη.
- Σίγουρα ένας λόγος θλίψης είναι η αδυναμία κάποιων να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις των ημερών. Είναι γνωστό ότι ο υπερκαταναλωτισμός εκείνες τις μέρες χτυπά κόκκινο και οι περισσότεροι ξεχύνονται στα εμπορικά κέντρα για τις εορταστικές τους αγορές . Πολλές φορές όμως ο προϋπολογισμός δεν φτάνει ούτε για τα απαραίτητα και αυτό προκαλεί άγχος ,στρες και θλίψη.
- Ένας άλλος λόγος είναι η μοναξιά που βασανίζει πολλούς ανθρώπους και που τις μέρες των εορτών γίνεται ακόμη πιο έντονη και ανυπόφορη. Βλέποντας τους άλλους να γιορτάζουν με φίλους και συγγενείς, το αίσθημα της μοναξιάς ,της απομόνωσης και της απόρριψης γίνεται αβάσταχτο.
- Το πένθος και η στεναχώρια από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου γίνεται ακόμη πιο έντονο τις μέρες των εορτών. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών ανασύρει μνήμες των αγαπημένων προσώπων που δεν είναι πια μαζί μας και αυτό βαραίνει την ψυχολογική μας κατάσταση.
- Ο χωρισμός, το διαζύγιο αλλά και η απώλεια της εργασίας επίσης , είναι λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη κατάθλιψη εκείνες τις μέρες των Χριστουγέννων.
- Οι μεγάλες και μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τη ζωή μας που κατά τον απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς βλέπουμε ότι δεν πραγματοποιήθηκαν μας γεμίζουν με απογοήτευση και θλίψη. Πολλές φορές φτάνουμε να μηδενίσουμε τα πάντα και να αρνούμαστε να προχωρήσουμε θεωρώντας τους εαυτούς μας αποτυχημένους.
Δυστυχώς το εορταστικό πνεύμα των ημερών έχει την τάση να διογκώνει τα συναισθήματα μας ,είτε αυτά είναι χαράς είτε λύπης. Οι γιορτές έχουν συνυφανθεί στο μυαλό μας με χαρά, οικογενειακή θαλπωρή, ευτυχία , δώρα, αγορές, πάρτι και διασκέδαση και οτιδήποτε δεν ταιριάζει μ αυτή την εικόνα μας θλίβει και μας γεμίζει με συναισθήματα αποτυχίας.
Μήπως δεν πρέπει τελικά να έχουμε και τόσο μεγάλες προσδοκίες για τις μέρες των εορτών ; Μήπως δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε τόσο πολύ από τα διαφημιστικά μηνύματα που εξάρουν τον υπερκαταναλωτισμό και μας γεμίζουν με άγχος και θλίψη; Μήπως όσο άσχημα και αν τα βλέπουμε όλα γύρω μας κάπου εκεί αν ψάξουμε μπορούμε να βρούμε το φως και την ελπίδα που θα μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα και να βρούμε και έστω και έναν λόγο για να χαμογελάμε;
Γράφει η Κατερίνα Ζαγοραίου